Το σωτήριο κόσκινο!

     Οι Πατέρες της Εκκλησίας προφητεύουν ότι στα έσχατα θα υπάρξουν οι μεγαλύτεροι άγιοι. Η διαφορά της μεγαλοσύνης αυτής δεν θα αφορά στον τρόπο των βασανιστηρίων, που θα υποστούν, αλλά στο ότι δεν θα κατορθώσει ο Μέγας πλάνος και Απατεώνας, ο Κοσμοκράτωρ του αιώνος τούτου, να τους πλανήσει.
    Η τρομερή πλάνη είναι αυτή, που θα κάνει την διαφορά, και καθώς ομολογείται από πολλούς πνευματικούς πατέρες, ζούμε σε εσχάτους καιρούς και παρατηρούμε ότι πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας, ακόμη και εκλεκτοί, έχουν πλανηθεί!

     Πιστοί λαϊκοί, ακόμη και ευσεβείς κληρικοί, πιστεύουν άλλ’ αντ’  άλλων. Το ερώτημα είναι: Πώς θα γνωρίζουμε ότι βαδίζουμε σωστά, στην κανονική Οδό, και δεν λοξοδρομήσαμε; Η απάντηση είναι απλή: Ακολουθώντας τον λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο, τις Άγιες και Οικουμενικές Συνόδους, τούς Ιερούς Κανόνες και τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Είναι αναγκαίο δε, ταυτόχρονα με την πνευματική άσκηση και τη μυστηριακή ζωή, να περνάμε όλα τα ληφθέντα από το ευαγγελικό και πατερικό κόσκινο.

     Κάτι, που ακούγεται εσχάτως, και έχει αυξητική τάση, είναι ότι, εκτός από την Ορθοδοξία, υπάρχουν και άλλες οδοί σωτηρίας. Ακούγοντας τον λόγο αυτό, έχουμε δυο επιλογές: ή τον καταπίνουμε «αμάσητο», ή τον «βασανίζουμε» λίγο. Αρκετοί σύγχρονοι πατέρες, λοιπόν, λένε ότι υπάρχουν κι άλλες οδοί, κι άλλες πίστεις, κι άλλες θρησκείες, που οδηγούν στην σωτηρία. Καλώς· Για να δούμε, όμως τι λέει κι ο Χριστός μας: «Εγώ ειμί η οδὸς και η αλήθεια και η ζωή· ουδεὶς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι᾿ εμού» (Ιω. 14,6). Οι άγιοι Απόστολοι λένε: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί σωτηρία˙ οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστίν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις, ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4, 14).  Εμείς, τώρα, ποιόν πρέπει να πιστέψουμε, τον τάδε ή δείνα κληρικό, ας είναι και πατριάρχης, ή τον Χριστό μας και τους Αποστόλους; Είναι δυνατόν ο Λόγος να σαρκώθηκε χωρίς λόγο;

      Ας δούμε τι λέγει περί αυτού και ένας άγιος του Θεού, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που σφράγισε την πίστη του με το αίμα του: «Εγώ εδιάβασα και περί ιερέων, και περί ασεβών, αιρετικών και αθέων· τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα· όλαι αι πίστεις είνε ψεύτικες· τούτο εκατάλαβα αληθινόν, ότι μόνη η πίστις των ορθοδόξων χριστιανών είνε καλή και άγια, το να πιστεύωμεν και να βαπτιζώμεθα εις το όνομα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Τούτο σας λέγω τώρα εις το τέλος· να ευφραίνεσθε οπού είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί, και να κλαίετε δια τους ασεβείς και αιρετικούς οπού περιπατούν εις το σκότος.».

      «Στώμεν καλώς», αδελφοί μου· ας κάνουμε προσευχή να ελεήσει και να φωτίσει ο Θεός όλους μας, για να Τον ομολογούμε σε κάθε ευκαιρία. Οι καιροί δεν περιμένουν και είναι καιροί σωτηρίας. Ας αγαπήσουμε τον γλυκύτατο Χριστό μας, ο Οποίος, κατά τον άγιο Πορφύριο, είναι «το παν», και εάν χρειαστεί, να θυσιαστούμε γι’ Αυτόν!